اینجا آسمان از دل من تیره تر است روزگارم ابریست من اگر تنهایم یاد تو با من هست مهربانم روزگارم ابریست کاش اینبار جای خورشید تو آفتاب شوی       هرگزم نقش تو از لوح دل وجان نرود                          هرگز از یاد من آن سرو خرامان نرود   هرکه خواهد که چو حافظ نشود سرگردان                         دل به خوبان ندهد وز پی اینان نرود